@article { author = {salari, mostafa and mofidian, sharareh}, title = {}, journal = {Commercial Surveys}, volume = {12}, number = {64}, pages = {29-43}, year = {2014}, publisher = {The Institute for Trade Studies & Research}, issn = {2676-7562}, eissn = {2676-735X}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی حقوقی امکان به‌کارگیری روش قراردادی ساخت، بهره‌برداری و واگذاری در صنعت نفت ایران}, abstract_fa = {استفاده از روش قراردادهای ساخت، بهره‌برداری و واگذاری ((BOT [1]، به دلیل همراه بودن این روش با جذب سرمایه خارجی و داخلی، در حوزه‌های زیربنایی و توسعه بخش خدمات عمومی طی سنوات اخیر گسترش یافته است، به این روی پرداختن به ماهیت حقوقی و خصایص آن ضروری به‌نظر می‌رسد. از سوی دیگر، شناختن شباهت‌ها و تمایزات این قراردادها نسبت به سایر انواع قراردادها در به‌کارگیری صحیح و به‌جای روش مزبور به منظور کارآمدی بیشتر و موفقیت پروژه‌ها، موثر خواهد بود. از آنجا که قراردادهای ساخت، بهره‌برداری و واگذاری در بخش میان‌دستی و پایین‌دستی حوزه نفت و گاز مورد استفاده قرار گرفته‌اند و با توجه به موانع قانونی موجود در انعقاد برخی از انواع قراردادها در حوزه بالادستی صنعت نفت و همچنین نقش غیرقابل انکار سازوکارهای حقوقی در جلب مشارکت و سرمایه در این صنعت، موضوع حاضر از این منظر انتخاب گردیده است؛ تا دریابیم این قبیل قراردادها قابل انعقاد در حوزه بالادستی هستند یا خیر؟ بررسی‌ها نشان می‌دهد ریسک بالا و وجود مرحله بهره‌برداری از طرح در این گونه قراردادها، که می‌تواند منجر به مالکیت بر نفت و گاز تولیدی حداقل به صورت مقطعی برای سرمایه‌گذار باشد، پذیرش انعقاد این قراردادها در حوزه بالادستی میادین نفت و گاز کشور را با مانع قانونی یا حداقل تردید جدی، روبرو می‌نماید. ضمن‌آنکه این تردیدها ماهیت امتیازی داشتن یا تردید در مشارکت در تولید [2] بودن را در قراردادهای ساخت، بهره‌برداری و واگذاری را نیز تقویت می‌کند.}, keywords_fa = {قراردادهای ساخت,بهره‌برداری و واگذاری / حوزه بالادستی صنعت نفت / بهره‌برداری / مالکیت میدان و محصول / مالکیت قطعی نفت و گاز تولیدی}, url = {https://barresybazargani.itsr.ir/article_13935.html}, eprint = {https://barresybazargani.itsr.ir/article_13935_1416fe095d7ac5cc11615eb19125ec37.pdf} }